(25 ഏപ്രിൽ 2013, വേദവായന : 1പത്രോസ് 5 : 5 - 14 , മാർക്കോസ് 16 :15- 20)

പ്രഘോഷണത്തിന്റെ ക്രൈസ്തവ ശൈലി വളരെ ലളിതമാണ് എന്നാൽ , വലിയ 

കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ അതിനു ഭയമില്ല . 

യേശുവിന്റെ സ്വർഗ്ഗാരോഹണം വർണ്ണിക്കുന്ന  സുവിശേഷ ഭാഗമാണ് നമ്മുടെ 

വിചിന്തനത്തിന്റെ കേന്ദ്രം - മാർക്കോസിന്റെ സുവിശേഷം . സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് 

പോകുന്നതിനു മുൻപ് , യേശു ശിഷ്യന്മാരെ സുവിശേഷം ഉദ്‌ഘോഷിക്കാനായി 

അയയ്ക്കുന്നു : “ ഭൂമിയുടെ അതിർത്തികൾ വരെ” . ജെറുസലേമിലും 

ഗലീലിയിലും മാത്രം പോരാ . പോരാ . ലോകം മുഴുവൻ വേണം .

 ചക്രവാളം ….. മഹത്തായ ചക്രവാളം ….നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത് പോലെ , 

ഇതാണ് സഭയുടെ പ്രേഷിത സ്വഭാവം . എല്ലാവരോടും , ലോകം മുഴുവനോടും , 

സുവിശേഷം പ്രഘോഷിച്ചു കൊണ്ടാണ് സഭ മുന്നോട്ടു പോകുന്നത് . എന്നാൽ , 

സ്വന്തം നിലയ്ക്കല്ല അത് മുന്നോട്ടു പോകുന്നത് ; സ്വന്തം ശക്തി കൊണ്ടല്ല 

യേശുവിനോടൊപ്പമാണ് അത് നീങ്ങുന്നത് : “ അവർ എല്ലായിടത്തും പോയി 

പ്രസംഗിച്ചു . കർത്താവ് അവരോടു കൂടെ പ്രവർത്തിച്ചു” . സുവിശേഷം 

പ്രസംഗിക്കുന്നവരുടെ കൂടെ കർത്താവു പ്രവർത്തിക്കുന്നു .ക്രിസ്ത്യാനികളായ 

നമ്മുക്ക് ഉണ്ടാവേണ്ട മാഹാത്മ്യമാണിത്. തളർന്ന ചിത്തമുള്ള ക്രിസ്ത്യാനിക്ക്  

ഇത് മനസ്സിലാകയില്ല . ക്രൈസ്തവ ദൈവവിളിയോട് ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് ഈ 

മാഹാത്മ്യം . എന്നേയ്ക്കും .എന്നേയ്ക്കും . എന്നേയ്ക്കും . എന്നും മുന്നോട്ട് . 

ആദ്യത്തെ വേദവായനയിൽ , പത്രോസിന്റെ ഒന്നാം ലേഖനം ക്രൈസ്തവ 

സുവിശേഷ പ്രഘോഷണത്തിന്റെ ശൈലി നിർവ്വചിക്കുന്നു  . അത് 

വിനയത്തിന്റെ ശൈലിയാണ് . പ്രഘോഷണത്തിന്റെ സുവിശേഷ ശൈലി ഈ 

മനോഭാവം സ്വീകരിക്കുന്നു : എളിമ , സേവനം , ഉപവി , സഹോദരസ്നേഹം . 

“എന്നാൽ ,... കർത്താവേ , നമ്മുക്ക് ലോകം കീഴടക്കേണ്ടേ !’  “കീഴടക്കുക’ എന്ന 

വാക്കു നല്ലതല്ല . നാം ലോകത്തു സുവിശേഷം ഉദ്‌ഘോഷിക്കണം . 

ക്രിസ്ത്യാനികൾ പട്ടാളക്കാരല്ല . ഒരു യുദ്ധം ജയിക്കുമ്പോൾ എല്ലാം 

തൂത്തുവാരുന്ന പട്ടാളക്കാരെ പോലെയല്ല ക്രിസ്ത്യാനികൾ . ഏതാനും 

നാളുകൾക്കു മുൻപ് , ജ്ഞാനിയായ ഒരു മെത്രാൻ , ഇറ്റലിയിൽ നിന്നുള്ള 

മെത്രാൻ പറഞ്ഞു : ആശയങ്ങളുടെ രക്ഷയാണോ ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷയാണോ 

സുവിശേഷ പ്രഘോഷണത്തിൽ വേണ്ടത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചു 

ആശയക്കുഴപ്പമാണ് നമ്മുക്ക് . പക്ഷേ , ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷ എങ്ങനെ നേടും ? 

എളിമയോടെ , ഉപവിയോടെ . വാക്കുകളേക്കാൾ സ്വന്തം ജീവിത സാക്ഷ്യം 

കൊണ്ടാണ് ക്രിസ്ത്യാനി സുവിശേഷം പ്രഘോഷിക്കുന്നത് . ഈ ദ്വിമാന 

ചിത്തവൃത്തി കണക്കിലെടുത്ത് വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വിനാസ് പറയുന്നു : 

“വലിയ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ പേടിയില്ലാത്ത ഹൃദയം , അന്തമില്ലാത്ത 

ചക്രവാളങ്ങൾ വരെ പോകാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്ന ഹൃദയം. എന്നാൽ , 

എളിമയോടെ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ പോലും പരിഗണിക്കുന്ന ഹൃദയം.” ഇതാണ് 

ദൈവികത . വലിയതും ചെറിയതും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം പോലെയാണിത് . 

ക്രൈസ്തവ പ്രേഷിത പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഈ പാതയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നു . 

മാർക്കോസിന്റെ സുവിശേഷം അവസാനിക്കുന്നത് ആശ്ചര്യപെടുത്തുന്ന ഒരു 

പദ സന്ധിയോടെയാണ് . “അടയാളങ്ങൾകൊണ്ട് വചനം സ്ഥിരീകരിച്ചു” യേശു 

ശിഷ്യന്മാരോടൊപ്പം പ്രവർത്തിച്ചു . ഈ മാഹാത്മ്യത്തോടും എളിമയോടും 

കൂടെ നാം മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ വലിയ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് നമ്മുക്ക് 

പേടിയില്ല . ആ വലിയ ചക്രവാളത്തെക്കുറിച്ചു നമ്മുക്ക് ഭയമില്ല . ചെറിയ 

കാര്യങ്ങൾപ്പോലും പരിഗണിക്കാനും കണക്കിലെടുക്കാനും നാം 

മനസ്സിരുത്തുന്നു . എളിമ , വിനയം ,നിത്യേനയുള്ള ഉപവി . അങ്ങനെ വചനം 

കർത്താവ് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു . നാം മുന്നോട്ടു പോകുന്നു .സഭയുടെ വിജയം 

യേശുവിന്റെ ഉത്‌ഥാനത്തിന്റെ വിജയമാണ് . എന്നാൽ , അവിടെ കുരിശുമുണ്ട്. 

 ഇന്ന് നമ്മുക്ക് കർത്താവിനോടു ചോദിക്കാം : സഭയുടെ പ്രേഷിതരാകുവാൻ, 

സഭയിൽ അപ്പസ്തോലന്മാരാകാൻ . എന്നാൽ , ഈ അരൂപിയിൽ മാത്രം : വലിയ 

മാഹാത്മ്യം , എന്നാൽ ഏറ്റവും വിനീതമായ എളിമ . 

for further details : https://www.youtube.com/watch?v=Rk7_5itrsYM&list=PLaUtZ3dvlFuaqWbVWwEDwQstxTQKRbYWf&index=23